viernes, 29 de junio de 2018

VASCONCELOS EN BILBAO




     Joana Vasconcelos se funde con el Guggenheim



 
 
Una valquiria gigante preside el impresionante atrio del Guggenheim Bilbao fundiéndose con las sinuosas curvas ideadas por Frank Gehry. Egeria, como se llama la obra, cumple a la perfección el objetivo que a la artista portuguesa Joana Vasconcelos buscaba al realizar esta pieza especialmente para la pinacoteca bilbaína: mimetizarse con sus formas, expandirse con sus tentáculos de ganchillo por sus curvas y sus espacios con largas ramificaciones de colores. En definitiva, fusionar arquitectura y escultura, por un lado, y apropiarse del museo, hacerlo suyo. Porque Vasconcelos es escultora, es mujer y feminista y toda su obra constituye una reivindicación.

La exposición Joana Vasconcelos. Soy tu espejo, que podrá verse en el Guggenheim Bilbao hasta el 11 de noviembre, constituye una retrospectiva indispensable de esta artista portuguesa, -aunque nacida en París en 1971-, en la que reflexiona en cada una de sus piezas sobre la dualidad de la vida, el conflicto entre lo público y lo privado, entre el lujo y la sencillez de la vida cotidiana, entre el feminismo y la realidad que margina a las mujeres. Y se vale para ello de objetos del día a día: cacerolas, planchas, objetos cubiertos de telas y ganchillo, tenedores de plástico, vasos... objetos que se transforman en sus manos para constituir otro objeto, y ofrecer al espectador un mensaje que siempre busca la interacción del público.
 
 
 
En una selección de 30 obras, la muestra, comisariada por Petra Joos y Enrique Juncosa, hace un repaso por la trayectoria de la artista, desde sus comienzos en 1997, a la que se añaden obras realizadas específicamente para exponerse en Bilbao. Una de ellas Egeria, de la serie de las Valquirias, la más monumental de todas, denominada así en honor de la primera mujer viajera y escritora hispano romana del siglo IV de la que se tienen noticias. De dos toneladas de peso, ha supuesto dos años de ganchillo y telas bordadas a mano para completar los ocho brazos que se expanden por toda la altura del atrio de museo, de 40 metros de alto. Su visión obliga a un recorrido por todas la plantas del museo para observarla desde distintas perspectivas. Otra obra nueva es I'll Be Your Mirror, la obra cristal de whisky, en una representación del consumismo y el poder.
 
 
 
"La exposición está pensada para mirar con tiempo, para pararse, para reflexionar", señala la propia artista, que asistió a la inauguración. La pausa, frente a un mundo "en el que ya no tenemos tiempo para mirar, para pararnos a hablar con alguien".
 
En el recorrido por su obra el visitante con obras icónicas de la artista como Marilyn, los zapatos gigantes construidos con cazuelas y sus tapas en la que la artista ironiza sobre las dos caras de la identidad de la mujer, los utensilios de cocina y el glamour de los zapatos de tacones imposibles, la Novia, una gigante lampara construida con tampones, o Burka, "mi obra más feminista", dice Vasconcelos, que representa a muchas mujeres, porque "tener que esconder su identidad es algo común para muchas mujeres en el mundo".
 
 
 
La identidad femenina y feminista está presente en toda la trayectoria de esta artista. "Mi posición feminista tiene que ver con los derechos humanos", dice. "Hasta que las mujeres no tengan protegidos todos sus derechos yo seré feminsta".

Sus obras tienen un largo proceso de elaboración en su taller en el barrio lisboeta de Belem. Primero una idea creativa que luego se traslada a los arquitectos para que adapten la idea a la escala requerida en el lugar en el que va a la instalación para después acabar en manos de los artesanos que después ejecutan la obra durante meses o años, como en el caso de la valquiria que durante cinco meses se apropiará del atrio del Guggenheim y que se ha tardado dos largos años en completar.

 
 

miércoles, 27 de junio de 2018

BEATRIZ GONZÁLEZ


    Beatriz González, pionera colombiana del arte pop


 
 
 

El Palacio de Velázquez del Parque del Retiro acoge, hasta el próximo 2 de septiembre, la primera muestra monográfica que se ha organizado en Europa de la artista colombiana Beatriz González,  pionera del arte pop.

 
La obra de Beatriz González (Bucaramanga, 1938), considerada una de las figuras más influyentes de la escena artística colombiana, ocupa un lugar único dentro de la historia del arte latinoamericano, no solo como pionera del arte pop, sino también, y casi  sin proponérselo, como una incisiva y lúcida cronista de la historia reciente de Colombia. Partiendo de la cita anónima “el arte cuenta lo que la historia no puede contar”, que como nos explica la propia artista suele utilizar muy a menudo, la obra de González se articula en torno a la cuestión de la memoria. Pero no recurre a la memoria como una coartada nostálgica, todo lo contrario, su trabajo está estrechamente ligado al presente. Su obra se inspira en los medios de masas que pone en diálogo con las narrativas populares y la pintura formal; o se apropia de fotografías reproducidas en prensa para reinterpretarlas mediante el dibujo, la pintura, la gráfica y la escultura


Además de su dilatada carrera artística, González ha desarrollado en paralelo una importante labor tanto curatorial como de índole teórica y pedagógica. A través de los proyectos expositivos y de investigación que ha impulsado en instituciones como el Museo Nacional de Colombia, la Biblioteca Luis Ángel Arango o el Museo de Arte Moderno de Bogotá, donde fue nombraba a mediados de 1970 directora del departamento de educación, ha ejercido una notable influencia en un gran número de artistas, críticos y curadores colombianos, haciéndoles tomar conciencia de la necesidad de concebir el museo y la exposición como un espacio de transmisión de conocimiento (no como un mero lugar de exhibición), y de ver al público como un interlocutor activo con el que hay que establecer un dialogo lo más directo y abierto posible.
 
 
Esta muestra, comisariada por María Inés Rodríguez y coorganizada con el CAPC musée d'art contemporain de Bordeaux y el KW Institute for Contemporary Art de Berlín, presenta una selección aproximada de 150 obras, que recogen los casi sesenta años de trayectoria de esta artista.
 
 
 
 
 
Entre las exposiciones más recientes de Beatriz González —además de su presencia en la pasada documenta 14, en 2017— se encuentran: Beatriz González. La Comedia y la tragedia. Retrospectiva 1948-2010, Museo de arte Moderno de Medellín (Medellín, 2011-2012); Empatía, Casas Riegner (Bogotá, 2012); Artevida, Museu de Arte Moderna do Rio de Janeiro (Río de Janeiro, 2014); 8 Bienal de Berlín (Berlín, 2014); Transmissions: Art in Eastern Europe and Latin America, 1960-1980, MoMA (Nueva York, 2015); The World Goes Pop, Tate Modern (Londres, 2015); Todo sobre la mesa, Casas Riegner (Bogotá, 2015); Lo Museu que va a venir (The Coming Museum), Fórum Eugénio de Almeida (Évora, 2015) y El segundo original, Museo La Tertulia (Cali, 2016).
 
 

Actividad incluida en el programa de la BMM2018, Bienal de Mujeres en las Artes Visuales -MAV-
 
 

lunes, 25 de junio de 2018

EXPOSICIÓN EN VALLADOLID



       Francisco Leiro presenta su exposición 'Giant',

            en el Patio Herreriano de Valladolid


Hasta el 1 de julio se puede visitar en la capilla del Museo Patio Herreriano la exposición 'Giant', de Francisco Leiro, compuesta por cuatro gigantes esculturas del artista. Horarios: Martes a viernes 11 a 14 y 17 a 20h. Sábados 11 a 20h. Domingos de 11 a 15h.




Francisco Leiro formó parte en la década de los setenta del grupo surrealista Foga, acentuándose en estos momentos en su escultura la mezcla de elementos surrealistas y de una figuración más lánguida que mostraba la parte más sarcástica de la condición humana.
 
En estos años, celebrará su primera exposición individual en la Sociedad Cultural de Cambados en 1975, con tan solo dieciocho años. A comienzos de los 80 participó en la última exposición colectiva de Atlántica. Surgió no como un movimiento, sino como un grupo de personas que pretendían “discutir el país”, y que protagonizaron un cambio de dirección en el arte español.
 
Leiro pertenece, pues, al grupo de artistas del siglo XX que protagonizó un cambio de dirección en el arte español de principios de la década de los ochenta. El clima de euforia que rodeó al nacimiento de la joven democracia española se manifestó en el arte en la forma de una explosión plural que incluía artistas como: Ferrán García Sevilla, Juan Muñoz, Manolo Quejido, Susana Solano, Juan Uslé y Miquel Barceló.

La obra de Leiro apareció en un clima dominado por las ideas de la Transvanguardia italiana y el Neoexpresionismo alemán, aunque existe un conjunto de relaciones mucho más complejo que incluiría el Surrealismo, el Manierismo gallego, la escultura románica, la tradición policromática; así como el impacto del arte popular y de escultores europeos contemporáneos. Su obra temprana mezcla elementos surrealistas a la vez que da muestras de una especie de Arte Pop ligero. En los años ochenta el artista se interesó por la mitología, las tradiciones culturales y los rasgos faciales o psicológicos peculiares de los gallegos para, posteriormente, centrarse en las relaciones entre cuerpo y mobiliario, siempre con su particular mirada mordaz.

A pesar de este marco conceptual, Leiro se inspira en las pautas de su vida cotidiana. Explota los gestos físicos de la gente que ve a su alrededor y se rinde a su lacónico sentido del humor, así como a su mirada irónica y a menudo exagerada hasta lo surreal. A finales de los ochenta Leiro se traslada a Nueva York donde reside desde entonces sin renunciar a largos periodos en su estudio de Cambados.
 
El critico de arte Fernando Castro, dice sobre la obra de Leiro, que “La radicalidad escultórica de Leiro le lleva a confluir con la idea del cuerpo como vestidura extraña, algo que podría prolongarse hasta una libido indumentaria donde puede surgir un excitación tan material como especulativa en la que el sujeto puede localizarse en lo anónimo”.

Afrodita 1997
AFRODITA
1997.
Pino amarillo pintado.
365 x 287 x366 cm.
 
Se sale fuera de esa línea. Fue una obra que realicé a mediados de los noventa (1994) y formaba parte de una exposición sobre los géneros que inauguré en la galería Marlborough de Nueva York en 1997. Se trata de una fantasía con zapatos que tienen tres tacones y con una gran cola de plumas que podría evocar los carnavales de Brasil o a una “drag queen” de las Islas Canarias. El propio título de la obra ya denota que se trata de una ironía. El humor tiene la función de poner límites a lo que pudiera parecer grotesco a algunas sensibilidades y de este modo se desvía cualquier discurso sobre la belleza.
 
Meat Market
 
MEAT MARKET
2009
cedro.
350 x 150 x 130 cm
 
Se trata de un homenaje a los empleados del extinto mercado de la carne en Chelsea ,Nueva York. Es muy formalista en la pose y en la fuerza del personaje, muy clásica. El mandil que le cubre las piernas convierte al personaje en un poderoso volumen frontal que se prolonga en el torso. Mientras con la mano izquierda sostiene un machete lleva la mano derecha al hombro izquierdo para cargar sobre la espalda un cerdo abierto en canal. El gesto de la mano con el machete podría recordar al Perseo de Benvenuto Cellini. Todo pretexto permite profundizar en un tema para abordar los retos que impone la escultura.
 
Mariscador
MARISCADOR.
2011.
Madera de cedro y hierro.
350 x 140 110 cm.

 Representa a un mariscador de la Ría de Arousa. Es muy importante la ropa en mi obra de los últimos años. En este caso se trata de la ropa que usan los “mariscadores de a pie”. El hombre aparece blandiendo un “raño”, que se utiliza para recolectar almejas y berberechos. A nivel formal destacaría la composición del sujeto y el objeto o instrumental.
 
Bouzas
BOUZAS
Vigo. 2009
madera de chopo teñida.
400 x 177 x 91 cm.
 
Es un homenaje a los trabajadores de los astilleros de Bouzas. En este caso es un soldador. Posee también algo de monumento, tal vez por las dimensiones. En todas las figuras de gremios o de oficios aparece un tratamiento formal que lo acerca a lo monumental, a una cierta escala monumental que queda rebajada a través de la temática de lo cotidiano.
 
 
De alguna manera Leiro también apunta a las relaciones casi siempre conflictivas, aunque no dramáticas entre hombres y mujeres. Estas afloran sustentadas en imágenes míticas o desquiciadas, llevadas a un extremo de formas disparatadas, como extraídas de los sueños. 
 
 
 
 

viernes, 22 de junio de 2018

NUEVOS VALORES



       MUESTRA COLECTIVA "NOVOS VALORES 2017"

                      EDIFICIO SARMIENTO DEL MUSEO


Plasma figuras hechas con pan y la relación entre el cuerpo y la pintura


Los artistas durante la inauguración de la muestra

Esta mostra exemplifica a importancia que teñen as bolsas de formación deste certame, porque hoxe aquí podemos ver como a obra destes e destas catro artistas evoluciona e medra, e como foi bebendo das experiencias e das escolas polas que pasaron" asegurou esta tarde o deputado de Cultura e Lingua, Xosé Leal, durante a inauguración da mostra que recolle a obra dos e das gañadoras do certame Novos Valores 2017
 
A exposición, que pode visitarse no claustro do Edificio Sarmiento ata o vindeiro 22 de xullo, está conformada pola obra de Yolanda Ríos Coello, Malú Feijoo, Aitor Víctor Fernández Marcos e Borja Guerrero. Na inauguración participaron as catro persoas, que estiveron acompañadas polo director do Museo, Carlos Valle, e polo deputado de Cultura e Lingua, Xosé Leal. Tanto Carlos Valle como Xosé Leal felicitáronas por esta mostra colectiva e transmitíronlles o desexo de que "teñades unha carreira longa e frutífera" e de que "volvades a ver, no futuro, a vosa obra exposta de novo neste museo".
 
 
Na edición 2017, o xurado de Novos Valores seleccionou como gañadoras unha obra de escultura, unha do apartado de ‘varios', unha en fotografía, e outra en debuxo. No apartado de escultura resultou elixida a obra titulada Balcones (serie), realizada en madeira de balsa por Yolanda Ríos Coello, de Bueu. No apartado de ‘varios', o xurado elixiu a obra titulada Espacios definidos, unha peza que mesturaba debuxo e fotografía de Malú Feijóo, de Baiona. Na categoría de fotografía a obra gañadora titulábase Crebas de ti, eu, unha obra dixital en cor de Aitor Víctor Fernández Marcos, de Ourense. No apartado de debuxo a obra gañadora levaba por título A Viaxe e correspondía a Borja Guerrero Parapar, de Cariño. Cada una das gañadoras e gañadores recibiron como premio unha bolsa de 1.500 euros para ampliación de estudos ou proxecto artístico.
 

As bolsas de estudos

A través das bolsas de estudos do certame, Yolanda Ríos realizou un curso de formación de catro meses na Escola Massana de Barcelona e, posteriormente, un obradoiro co artista Carlos Garaicoa no CGAC de Santiago de Compostela. O obxectivo desta artista bueuesa era o de profundar en técnicas escultóricas contemporáneas e experimentais e por iso elixiu o curso Hands Thinking. Deseño de Procesos e Experimentos para a Creación de Obxectos na escola barcelonesa, no que traballou en deseños de obxectos e mobles poñéndoos en relación coa relixión católica. Yolanda Ríos explicou que a partires deste formulamento chegou á simboloxía que o pan ten na relixión e comezou a crear mobles a medio camiño entre a escultura e a maqueta realizados con pan. "Aquí recuperei o meu interese sobre o confesionario como elemento de comunicación, de barreira entre interlocutores e de transmisión de segredos, que xa viña de atrás, e a partires desta idea funlle dando forma a todas as pezas que hoxe temos aquí expostas" explicou a artista. Todas as pezas de Yolanda Ríos que se poden ver na mostra están realizadas en pan agás unha que mestura madeira, metal e espello.
 
Aitor Víctor Fernández Marcos (compañeiro noso este ano na facultade de Belas Artes), explicou que utilizou a primeira parte da bolsa en custar cursos de formación con tres fotógrafos internacionais clásicos e con carreira consolidada, como son o portugués Paulo Nozolino, o guatemalteco Luis González Palma, e o estadounidense Gregory Crewdson. A segunda parte da bolsa destinouna á produción da obra que se pode ver na mostra e que leva por título As da noite. Aitor Víctor Fernández indicou que estas fotografías naceron da súa experiencia persoal e vital arredor da N-541, a estrada que une Ourense con Pontevedra, o lugar no que reside e o lugar no que estuda, e coa súa circunstancia de ter que viaxar por esta estrada de madrugada para facerse cargo de súa avoa dependente e que finalmente faleceu no transcurso da realización do proxecto. "Extrapolei a miña forma de sentir o loito aos lugares que delimitan esa estrada pola que eu tiña que ir de noite, como son as beiras, os lugares de paso, as paradas, as árbores, a terra ou as estrelas" afirmou o artista durante a súa intervención. O proxecto completo consta neste momento de 19 pezas, pero para esta mostra fixo unha selección de 8 fotografías.
 
 
Malú Feijoo aproveitou a bolsa de formación para continuar coa investigación que centra a súa tese doutoral e que versa sobre as relacións actuais entre o corpo e a pintura. A artista tamén viaxou a Florencia onde realizou un curso de cerámica na Accademia D'Arte ADA Firenze. O obxecto deste curso foi o de poder materializar –en pezas de cerámica– os espazos que xera o seu propio corpo nos procesos relacionados coa pintura. Malú Feijoo explicou que as 5 pezas que expón conteñen "a relación entre varios elementos da miña investigación como son o corpo, o espazo, a pintura e a pegada". Así, utilizou as súas mans como recipientes –de pintura–, os lenzos como rexistro do xesto e da forza coa que derramaba a pintura sobre eles, e as pezas de escaiola como materialización do espazo entre o seu corpo e o lenzo.
 
Borja Guerrero, pola súa banda, utilizou o total da súa bolsa de formación na produción da obra que pode verse na mostra. "Trátase dunha obra aínda inconclusa que simboliza unha nave do tempo na que viaxar ao paraíso, entendido como un retorno á infancia e como un reencontro cos seres queridos que xa partiron, pero como un reencontro aínda en vida" indicou o artista. Borja Guerrero achega á exposición unha peza concibida como un tótem de catro metros de altura, que polas súas dimensións se expón no exterior do claustro, no corredor de acceso. A peza está conformada por 14 cadros e por elementos de diferentes materiais como a madeira, a tea, o papel e o metal. Está concibida, ademais como unha obra portátil, e no interior do claustro, facendo parte da mostra, exhíbense catro fotos en branco e negro da peza situada en plena natureza.
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Xurado Novos Valores 2018

 
Esta mañá, o xurado do certame Novos Valores 2018 mantivo a primeira das súas xuntanzas, co obxecto de seleccionar as obras que pasarán a participar na mostra Novos Valores deste ano. Nesta edición recibíronse un total de 99 obras, das cales 19 corresponden á categoría pintura, 26 á escultura, 17 á fotografía, 7 de vídeo creación, 10 en debuxo, 8 en gravado, 2 en deseño e 10 no apartado de varios.
 
O xurado nesta edición está formado polo artista nacido en Marín, José Solla; pola artista e gañadora de Novos Valores 2016, María Maquieira; polo artista e gañador de Novos Valores 2016, Olmo Cuña; pola decana da Facultade de Belas Artes, Silvia García; polo director do Museo, Carlos Valle; pola técnica provincial de Xestión Cultural María del Carmen Baloira; e polo xefe do Servizo de Cultura e Lingua, Antonio Santos, como secretario.
 
Nesta primeira xuntanza todas as persoas integrantes do xurado realizaron unha primeira visualización das obras das diferentes disciplinas e está previsto que desta sesión saia xa unha proposta da selección de pezas que participarán na mostra Novos Valores 2018. A selección definitiva das obras gañadoras realizarase nunha segunda xuntanza do xurado.
 

lunes, 18 de junio de 2018

COLECCIÓN CGAC 25





EL CGAC muestra su papel en la renovación y difusión del arte en Galicia





En el año que celebra su 25º aniversario, el Centro Gallego de Arte Contemporáneo, CGAC, presenta la exposición ‘Colección CGAC 25’ comisariada por Santiago Olmo, en la que se subraya la función transformadora del centro como una institución cultural que integra su realidad museística con muestras temporales, y una arquitectura referente de modernidad y actualización internacional para Galicia.
 
 
La exposición organizada alrededor de tres grandes secciones, describe en un primer capítulo que funciona como un esbozo de caso de estudio, un contexto español e internacional para el arte gallego desde los años 50 a los 70 con artistas como Labra o Mampaso, Grandío, Novoa, Anabella Geiger, Joseph Beuys y Vito Acconci. Asumiendo la importancia que para un museo como el CGAC tienen los archivos, como punto de partida de investigaciones futuras, en el año 2016 se incorporó a la colección el archivo fotográfico de Camilo José Cela con numerosas imágenes que jalonan su mundo personal y literario; en la segunda sección se pone de relieve la internacionalización del CGAC a partir de los años 90, con adquisiciones de obras que vertebraron su programa expositivo, obras de Acconci, Leiro, Xavier Toubes, Karin Sander, James Cassebere o Bertta Cáccamo, artista recientemente fallecida. El tercer capítulo pone el acento en la arquitectura del portugués Álvaro Siza Vieira, autor del edificio que acoge al centro, y otros proyectos arquitectónicos.
 
La muestra se complementa en el Espacio de Proyectos donde se puede ver una selección de vídeos de la colección a caballo entre la performance y el estilo documental.
 
La exposición ‘Colección CGAC 25’ se presenta en el Centro Gallego de Arte Contemporáneo, de Santiago de Compostela, hasta el 30 de septiembre de 2018.
 






 

lunes, 11 de junio de 2018

FAUNE NOCTURNES





Queremos recomendar esta exposición, aunque ya queda poco tiempo para su cierre, pues este viernes 15 de junio, es el último día para disfrutar de ella.
 
DARIO BASSO  nos sorprende una vez más con su último trabajo que gira en torno a la vegetación, a la flora y su relación con el cuerpo humano y su psique. Así como los románticos imprimían humanidad a la naturaleza, aquí se imprime carne.
 
El objetivo es hacer un repertorio morfológico vegetal y la imagen acercarla para ser una porción más del cuerpo del artista: la planta como un órgano.
 
Si todo artista que trabaja en relación a la naturaleza, establece un dialogo con la misma, aquí se ha establecido con una intensidad e intimidad sensual. Con una libre utilización del color y la materia, que permite acercar la representación de la naturaleza al cuerpo y hacerla carnal.
 
En palabras de Darío Basso:
“La naturaleza no se observa, pertenecemos a ella, es un organismo liado al nuestro.
Es nuestra compañera nocturna”.
 
 
La exposición “Faune nocturnes“,  se compone de trece obras. Lienzos de gran formato en los que huellas de hojas se combinan con la pintura matérica y densa de amplia gama cromática tan representativa en la obra de Darío Basso, y formatos más pequeños sobre lienzo y papel.
 
Darío Basso (Caracas, Venezuela, 1966). Se traslada siendo niño a Vigo, comienza su trayectoria pictórica a mediados de los años ochenta en Madrid. Incansable viajero, París, Italia o Nueva York son algunos de los países en donde ha vivido hasta que fija su residencia en Madrid en 1995.
 
Hoy en día expone individual y colectivamente tanto en el ámbito nacional como internacional.
 
 
 
GALERÍA LUISA PITA
 
Rúa Cardenal Payá, Nº9
Santiago de Compostela

jueves, 7 de junio de 2018

PREMIO GALICIA DE FOTOGRAFÍA




Mostra: Premio Galicia de Fotografía Contemporánea.   

                  EVA DÍEZ e JON GOROSPE



Canda o festival Outono Fotográfico presentamos unha exposición conxunta de dous dos gañadores do Premio Galicia de Fotografía Contemporánea, Eva Díez con «Renacer» e Jon Gorospe con «Environments». Podes vela do 23 de maio ao 14 de xullo na Sede Afundación de Ferrol.
 
A serie "Renacer", de Eva Díez, recibiu o Premio Galicia de Fotografía Contemporánea na súa terceira edición. As fotografías que a conforman amosan casas e edificios abandonados ou en ruínas, que a artista fai revivir iluminando o seu interior. Segundo palabras do comisario da mostra, Vítor Nieves, «Díez medita sobre o espazo de conforto e a súa ubicuidade Ese espazo concibido como guarida de acougo, algo recorrente na súa obra, no que ela muda o concepto de habitabilidade, rachando cos estereotipos».
 
 
 
 

 
 
 
"Environments", de Jon Gorospe, tamén foi galardoado na cuarta convocatoria do Premio Galicia de Fotografía Contemporánea. Nesta serie, Gorospe retrata o instinto do ser humano de afastar e enterrar os residuos que produce, o xeito en que os move dunha contorna a outra, expulsándoos do seu espazo vital para abandonalos en vertedoiros que por si mesmos acaban conformando novas paisaxes e arquitecturas. 
 
 

miércoles, 6 de junio de 2018

KIKE ORTEGA





Nuestra compañera Conchi nos recomienda la exposición del artista pontevedrés KIKE ORTEGA que podemos visitar en la calle Michelena de Pontevedra hasta el próximo 20 de este mes.


 
 
El artista gallego Kike Ortega va un paso más allá en su trabajo con materiales reciclados:  "Romper con el lienzo es utilizar como soporte para una obra una lona, un bidón o un techo de tractor", explica el pintor. No es una cuestión únicamente de respeto por la naturaleza, explica, sino de "conocer las limitaciones de los materiales", que "es la única manera de poder desafiarlos". 

 Ortega, formado como arquitecto y criado entre los pinceles de su madre, la pintora Isabel Domínguez, se ha ido alejando a lo largo de su carrera de los materiales convencionales. Entre las superficies que utiliza  hay bidones tratados, lonas, planchas y maderas que subrayan su interés por el trabajo con las texturas. El hormigón, el cartón, el papel envejecido y la tela de saco son otros de los soportes que se pueden encontrar en su obra. "En mis cuadros, cuando pinto, busco dejar hablar con crudeza y sinceridad a los materiales, permitiendo que cada uno aporte un valor, e intento equilibrarlo de la mejor manera posible", explica el artista en su declaración de intenciones.
 
 
 
 
 
IMÁGENES DE LA EXPOSICIÓN
 
 



 

  

martes, 5 de junio de 2018

ISO SEGUE O SEU CURSO 2018


"Iso segue o seu curso", exposición en Pontevedra de los nuevo valores





Exposición colectiva de 21 artistas que promueve las carreras de estos nuevos valores del arte gallego surgidos en la Facultad de Bellas Artes de Pontevedra. Artistas como Eric Balbuena, Ricardo Campos, Patricia Coucheiro, Marta Cousiño, María Xosé Domínguez, Iago Fernández, Yatir Fernández, María García, Merce González-Anleo… entre otros, presentarán un proyecto en el que los visitantes podrán contemplar sus obras y creaciones, haciéndolos participes de sus inquietudes y pensamientos.

 Hasta el 9 de julio
Museo de Pontevedra. Rúa Padre Amoedo Carballo, 3, Pontevedra
 
 

lunes, 4 de junio de 2018

RECONSTRUIR EL ARTE



Reconstruir el arte como desafío inconformista


         Fernando Lafuente inauguró en Pontevedra su exposición:  

                                      "RECONSTRUCCIONES"     

Fernando Lafuente, en su exposición "Reconstrucciones"

 

La expresión de un artista a través de ocho piezas creadas de la nada y, a la vez, reconstruidas una, dos o un número indeterminado de veces. Con esa incógnita de cara al espectador juega el polifacético Fernando Lafuente en su muestra "Reconstrucciones", que se presenta en el Patronato Rías Baixas.
 
El poiense, afincado ahora en Philadelphia y que próximamente iniciará una estancia como artista residente en la Hamilton College del Estado de Nueva York, inauguró esta exposición compuesta por ocho piezas marcadas por sus tonos cromáticos y sus formas geométricas, que conjuntamente presentan una cierta heterogeneidad pero concuerdan en un inicio común. "Se que empiezo siempre de la misma forma y tengo una cierta idea de lo que quiero, pero no adonde quiero llegar y actúo por inconformismo", destacó un Lafuente entusiasmado emocionado y "satisfecho".
 
La muestra permanecerá en la sala de exposiciones en el Palacete de las Mendoza hasta el 15 de junio.
 
Pincha AQUÍ para leer una entrevista con el artista, sobre esta exposición.

sábado, 2 de junio de 2018

EXPERIMENTA PONTEVEDRA




La ciudad de Pontevedra albergará cuatro obras de arquitectura efímera en el marco de "Experimenta"

 

"Día de playa", una obra de dos diseñadores mexicanos, ganó el premio del jurado del certamen

 
El jurado del concurso Experimenta Pontevedra eligió, por unanimidad, el proyecto "Día de playa" de Adriana Carlos y Mitchell Lorberau (México) como la instalación que formará parte de la exposición de arquitectura efímera enmarcada en el I Festival de Deseño Urbano-Experimenta Pontevedra que se desarrollará entre el 21 y el 24 de junio.
El jurado lo eligió ganador entre los 17 proyectos presentados al concurso y se instalará en la plaza de Ourense, en el cruce con Benito Corbal. Se otorgaron dos menciones para las obras "A estrada das peneiras" de María Dolores Hernáez y colaboradores (Madrid) y "Laberinto" del Estudio ACA, Alfonso Cort (Madrid).

Otros tres estudios trabajan en las obras que completarán la exposición de arquitectura efímera en la ciudad, uno de ámbito local (Xoán Anleu) que estará en Santa María, otro estatal en manos de CUAC Arquitectura y otro internacional del despacho de Diogo Aguiar.


Recreación de la obra de arquitectura efímera que se instalará en la Plaza de Ourense.